میر نوروز ( برگرفته از وبلاک لرسو)
طبیعت و سیاست در شعر میر نوروز
نويسنده: احمد لطفی
میرنوروز؛ شاعر دوره صفوی است (اواخر این دوره). وی ضمن انعکاس ناهنجاریهای سیاسی و اجتماعی این دوره در اشعارش، از توجه به محیط طبیعی و بکر اطراف نیز غفلت نکرده و توانسته تصویرهای نابی را در آثارش بیافریند
بررسی محیط اجتماعی، ادبی و سیاسی دوران حیات میرنوروز
آنچه از اشعار نغز و زیبای «میر نوروز» برمیآید، وی شاعری خوش قریحه بوده، که زیباییهای هستی از چشم وی دورنمانده و از این منظر در حد وسيع، اشعاری سروده است. این شاعر طبیعتگرا که به عنوان شاعری عاشقپیشه در بین تودهها، شهرت دارد. خوبیها و بدیها و روشهای مختلف زندگی مردم را در قالب شعر درآورده است.وی شاعری شیعه مسلک بوده، که تأثیرات فراوانی در بین استانهای لرستان و ایلام و خوزستان از خود به جای گذاشته است، تا آن جا که، هنوز بعضی از طوایف لرمویهها، و سرودهای خود را بر مبنای اشعار حزن و طربانگیز او میسرایند و مینوازند.
آنچه از محتوای دیوان میرنوروز برمیآید، این نکته هویداست که او با زندگی ایلیاتی و یکجانشین هر دو آشنا بوده است. و در ضمن سفرهای طول و دراز این شاعر از مسیر خرمآباد تا پیشکوه و پشتکوه ایلام (دهلران) جهت گذران زندگی در لبالب سخنان منظوم وی نهفته است. وی در ادامه سفر خود، سری به خاک شیراز کشیده است و از الطاف و انفاس قدسی حافظ و شیراز، حظی وافر برده است.و در آن جا زیبارویی را به زنی گرفته و بعداً وی را نیز طلاق داده است.(جهت مطالعه بقیه متن روی ادامه مطلب کلیک کنید)
شهر من آسمانش آبیست